Siarczan manganu

Siarczan manganu (II) zwykle odnosi się do związku nieorganicznego o wzorze MnSO4 · H2O. To bladoróżowe rozpływające się ciało stałe. Jest prekursorem manganu metalicznego i wielu innych związków chemicznych. Sól ta oczyszcza glebę z niedoborem manganu. Można go również wytworzyć przez zmieszanie nadmanganianu potasu z wodorosiarczanem sodu i nadtlenkiem wodoru. Siarczan manganu jest produktem ubocznym różnych procesów utleniania o znaczeniu przemysłowym, w których wykorzystuje się dwutlenek manganu, w tym podczas produkcji hydrochinonu i aldehydu anizowego. Elektroliza siarczanu manganu daje dwutlenek manganu, który w przypadku elektrolitycznego dwutlenku manganu nazywany jest EMD. Alternatywnie, utlenianie siarczanu manganu nadmanganianem potasu daje tak zwany chemiczny dwutlenek manganu (CMD). Materiały te, zwłaszcza EMD, są używane w bateriach z suchymi ogniwami. Mangan jest stosowany w profilaktyce i leczeniu niedoboru manganu, stanu, w którym organizm nie ma wystarczającej ilości manganu. Stosuje się go również przy słabych kościach (osteoporozie), typie „zmęczonej krwi” (anemia) i objawach zespołu napięcia przedmiesiączkowego (PMS).