Acesulfam

Acesulfam k – informacje ogólne

Acesulfam k, znany również jako acesulfam potasu, to bezkaloryczny zamiennik białego cukru. Ta syntetyczna substancja znakowana na etykietach żywnościowych europejskim symbolem E950 to biały, krystaliczny proszek, który jest powszechnie wykorzystywany przez producentów żywności jako wzmacniacz smaku i zapachu. Ten środek słodzący określa się jako 150, a nawet 200 razy słodszy od sacharozy, czyli białego cukru stołowego. Równocześnie substancja ta ma zerowy indeks glikemiczny, dlatego też powszechnie wykorzystuje się ją do produktów dietetycznych. Acesulfam k charakteryzuje się lekko gorzkawym posmakiem, zwłaszcza przy wysokich stężeniach i najczęściej bywa mieszany z innymi substancjami słodzącymi.

Acesulfam potasu – zastosowanie

Jako bezkaloryczny słodzik acesulfam K znajduje szerokie zastosowanie w przemyśle spożywczym jako zamiennik cukru. Używa się go m.in. do produkcji dżemów i marmolad, słodkich i słonych przekąsek, słodyczy oraz gum do żucia, z kolei w napojach gazowanych zazwyczaj jest używany w połączeniu z innym środkiem słodzącym. Jest również stosowany jako słodzik w szejkach proteinowych i produktach farmaceutycznych. Acesulfam potasu wykazuje bardzo niewielką podatność na działanie bardzo niskich i wysokich temperatur. Dlatego też z powodzeniem może być stosowany jako dodatek do żywności podczas pieczenia lub w produktach wymagających długiego okresu przydatności do spożycia.

FAQ

Czy acesulfam potasu występuje naturalnie w żywności?

Acesulfam potasu powstaje poprzez syntezę chemiczną w warunkach laboratoryjnych. Substancja ta nie występuje naturalnie w żywności.

Czy acesulfam k jest słodszy od zwykłego cukru?

Tak, acesulfam k określany jest jako 150, a nawet 200 razy słodszy od zwykłego cukru, czyli sacharozy.

Czy acesulfam k pomaga w odchudzaniu?

Jako związek o zerowym indeksie glikemicznym spożycie acesulfamu potasu nie wiąże się ze wzrostem poziomu glukozy i insuliny we krwi. Z różnych względów stosowanie sztucznego słodzika, zamiast cukru nie powinno jednak stanowić głównego, a tym bardziej jedynego założenia diety.